چکیده

نهشته های سیلسیی کلاستیک و آواری– کربناته سازند نایبند با سن تریاس فوقانی در مرکز و شرق ایران گسترش وسیعی دارد. ضخامت این رسوبات در منطقه نایبند به 3000 متر می رسد و سن نورين- رتين برای آن پیشنهاد شده است (Seyed-Emami 2003 Fursich et al. 2005). اين سازند مانند آنچه در بيشتر نقاط ايران مرکزي به عنوان رسوبات سازند نايبند شناخته شده است، كهن ترين واحد سنگ چينه اي گروه شمشك ايران مركزي است (Nutzel et al. 2010). نهشته هاي سازند نایبند در نواحی مختلف ایران مرکزی داراي ویژگی هاي رخساره ای و سنگ شناسی مشابه هستند و معمولاً در محیط هاي کم عمق دریا تشکیل شده اند(منانی، 1392). به منظور مطالعه نهشته های سازند نایبند در ایران مرکزی برشی به ضخامت 115 متر در 25 کيلومتري شمال شهر ميمه در منطقه قرقچي با مختصات جغرافياييN 33° 36´ 55˝ و E 50° 59´ 36˝ انتخاب گردید. بر اساس نقشه زمين شناسي 250000 1 کاشان، بخش تحتانی این نهشته ها با رسوبات دشت سيلابي پوشيده شده است (شکل1. A-B-C-D). هدف از اين تحقيق مطالعه رخساره های رسوبی و محیط تشکیل نهشته های سیلسیی کلاستیک متاثر از جریان های طوفانی، در منطقه است.

کليدواژه ها

سازند نایبند، رخساره های سنگی، سیلیسی کلاستیک، ساختارهای رسوبی.

کد مقاله / لینک ثابت به این مقاله

برای لینک دهی به این مقاله، می توانید از لینک زیر استفاده نمایید. این لینک همیشه ثابت است :

نحوه استناد به مقاله

در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
اصغر اعتصام پور , 1402 , مطالعه رخسارهای رسوبی و محیط رسوبی نهشته های سیلیسی کلاستیک سازند نایبند در برش یزد , هفتمين همايش ملي انجمن رسوب شناسي ايران